Ένας από τους σταθερούς προβληματισμούς μας τα τελευταία χρόνια στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ προέκυπτε από τη στενόχωρη εικόνα των δεκάδων μαύρων σακουλών με τα απομεινάρια της γιορτής μας. Μπορεί να αφήναμε καθαρό τον εκάστοτε δημόσιο χώρο που μας φιλοξενούσε, γνωρίζουμε όμως πως το αποτύπωμά μας δεν ήταν αμελητέο.
Στο 23ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ αποφασίσαμε να το πάρουμε αλλιώς και να προτείνουμε την επαναχρησιμοποίηση για να μειώσουμε τον όγκο των απορριμμάτων μας αλλά και να φροντίσουμε τα υλικά μιας χρήσης που δεν μπορούμε να αποφύγουμε να είναι -όσο το δυνατόν- από φιλικά προς το περιβάλλον υλικά.
Έτσι φέτος δε θα βρείτε πλαστικά ποτήρια μιας χρήσης. Αλλά δε θα βρείτε και αλουμινένια κουτάκια μπύρας. Όχι, δε θα πίνουμε απ’ ευθείας από τις κάνουλες!
Το πράγμα θα πηγαίνει ως εξής: στην πρώτη σας επίσκεψη στο bar ή την ταβέρνα θα μπορείτε να πάρετε ένα ποτηράκι πολλαπλών χρήσεων με το σηματάκι του Φεστιβάλ. Θα σας ζητηθεί 1€ επιπλέον, το οποίο θα αποτελεί ένα κίνητρο για να το προσέχετε και να το ξαναχρησιμοποιήσετε για τις επόμενες γύρες σας. Δηλαδή δε θα χρεώνεστε το ποτηράκι κάθε επόμενη φορά που θα θελήσετε να το ξαναγεμίσετε και όταν αποφασίσετε πως είναι ώρα για αποχώρηση, θα μπορείτε να το φέρετε πίσω και να πάρετε εκείνο το ευρώ που σας είχε ζητηθεί αρχικά. Ναι, όλα αυτά σημαίνουν ότι η μπυρίτσα φέτος θα είναι από το βαρέλι, δροσερή και νόστιμη και χωρίς βουνά από αλουμίνιο!
Φυσικά μπορείτε να κρατήσετε το ποτηράκι σας ως ενθύμιο από το Αντιρατσιστικό αν το θέλετε. Και φυσικά, αν είστε του κρασιού ή του ποτού, μπορείτε να έρθετε εξ αρχής με το δικό σας ποτηράκι, αν το προτιμάτε ή το έχετε για γούρι! Φέρτε και το παγούρι σας! Καθώς φέτος κάνουμε και μια δηλή προσπάθεια για τον περιορισμό της διακίνησης νερού σε πλαστικά μπουκαλάκια. Έτσι, τόσο στην ταβέρνα όσο και στο μπαρ θα υπάρχει περιορισμένος αριθμό ψυκτών.
Δε γελιόμαστε πως λύνονται τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη με μερικές χιλιάδες λιγότερα κουτάκια και πλαστικά ποτηράκια. Σίγουρα υπάρχουν πολλά βήματα ακόμα για να «πρασινίσουμε» το Φεστιβάλ. Σε κάθε περίπτωση προτιμούμε να μην υποκύψουμε στην αδράνεια της ματαιότητας και μαζί με τις σκέψεις για τη μεγάλη εικόνα και τη συνολικότερη αλλαγή, να κάνουμε κι ό,τι περνά από το χέρι μας στο εδώ και στο τώρα.
